Afgelopen najaar zijn we een paar keer met de camper op pad geweest. Twee plekken waar we toen geheel toevallig terecht zijn gekomen, laat ik hieronder de revue passeren.
Wimbachklamm
In het zuiden van Duitsland waren we onderweg van de Königsee naar Berchtesgaden en volgens de campergids waren er op dat traject geen noemenswaardigheden. Toch zag ik plots vanuit mijn ooghoeken een bordje voorbij flitsen, waarvan ik het idee had dat het de moeite waard kon zijn: de Wimbachkloof.
Een korte klim over een verhard weggetje en goed begaanbaar pad brengt je op een loopbrug in deze smalle kloof. Zo'n 200 meter lang kun je vanaf deze loopbrug genieten van de indrukwekkende kracht van het snelstromende water dat zich door deze kloof perst en de diverse grote en kleinere watervallen.
Bij het fotograferen van stromend water is een langere sluitertijd en daardoor dus ook een statief essentieel. Want juist de beweging van het water, zoals die je zelf waarneemt, wil je zo goed mogelijk op de foto laten zien. Door de reling van de loopbrug kon ik mijn statief helaas niet gebruiken. Maar gelukkig kon ik wel de reling zelf gebruiken om mijn camera toch mooi stil te houden, waardoor een sluitertijd tot een seconde toch goed mogelijk was.
Een tweede gelukje dat ik had, was dat de zon zich goed liet zien die dag. Zodoende kregen de foto's hieronder voor mij net dat beetje extra aantrekkingskracht.
Houdain Lane
Na een paar aangename dagen in en rond onze voormalige woonplaats Montigny sur Loing in Frankrijk was het tijd om terug naar huis te gaan. En omdat we de terugrit niet in een dag wilden doen, zochten we een overnachtingsplek in de buurt van de A1. De app Park4Night had ons al eerder naar diverse mooie plekken geloodst en ook deze keer werden we niet teleurgesteld.
Na een korte rit over een onverhard weggetje, waarbij de extra bodemvrijheid van de bus prima van pas kwam, arriveerden we bij de kleine en uitstekend onderhouden Britse militaire begraafplaats Houdain Lane. Wat een bijzondere plek! In tegenstelling tot de enorme begraafplaatsen in bijvoorbeeld Normandië en Margraten met duizenden graven liggen hier slechts 76 overleden militairen uit de eerste wereldoorlog begraven, waarvan er 67 zijn geïdentificeerd. Maar juist deze kleinschaligheid maakt het geheel zeker niet minder indrukwekkend. Bovendien is de locatie zelf ook fantastisch. De begraafplaats ligt enigszins op een heuvel en is aan alle kanten omgeven door akkers en kilometerslange vergezichten.
Wanneer ik over dergelijke begraafplaatsen slenter en het geheel in me opneem, gaan mijn gedachten onvermijdelijk altijd uit naar de offers die deze mensen hebben gebracht, zodat wij vandaag de dag in vrijheid kunnen leven. Zeker in deze tijd met opnieuw een oorlog op ons eigen continent en de dreiging vanuit Rusland is vrijheid zeker geen vanzelfsprekendheid. En als ik op het einde van mijn rondje uitkom bij de twee hoger geleden graven naast het grote kruis, krijg ik spontaan kippenvel als ik zie dat een van die twee militairen slechts 17 jaar(!) was toen hij overleed. Wat deden jij en ik eigenlijk toen we 17 waren....?
