"Een nieuwe lente en een nieuw geluid."
Geen idee of de tieners van tegenwoordig deze zin ook maar iets zegt, maar bij mij is deze iconische openingsregel van het gedicht Mei van Herman Gorter in ieder geval altijd blijven hangen.
Slechts zeven woorden, maar wel zeven woorden, die enorm tot de verbeelding spreken. Zeker in deze tijd van het jaar. De blaadjes komen weer aan de bomen, de vogels zingen weer hun bekende riedeltjes en alles is nog fris en groen, vooral als het net flink geregend heeft zoals vandaag.
Vorige week hebben we vier dagen in Drenthe doorgebracht. Een mooie provincie waar heel veel te zien en te doen is, maar waar je ook echt de rust op kunt zoeken, als je daar aan toe bent. Lekker wandelen in (een van) de nationale parken is dan ook echt een aanrader.
Terwijl Marie-José zich een uurtje vermaakte in het Drents Museum, liep ik met Timo een stukje door het Asserbos. Overal om me heen zag ik de lente in volle gang en het leek me dan ook leuk om hier wat foto's van te maken. De derde foto is van een varen, die op het punt staat zich open te vouwen en is van deze drie mijn absolute favoriet. Niks macro-lens trouwens, maar gewoon vastgelegd met de veelzijdige 16-80mm van Fujifilm.
