Dit is de laatste blogpost, die ik eerlijk gezegd een maand of vijf geleden had willen en eigenlijk had moeten schrijven. Het goede nieuws is, dat het dus de laatste is. Hierna volgen alleen nog maar posts over recentere belevenissen.
In 2020 moest een goede vriend van me voor zijn werk een jaar naar Washington D.C. Een mooi avontuur voor hem, zijn vrouw en drie kinderen en het leek ons dan ook een leuk idee om in september van dat jaar een gecombineerde Washington - New York City trip te maken. Een dag of vier in beide steden aan elkaar gekoppeld door een treinreis leek een mooi vooruitzicht. Helaas is door het coronavirus die reis toen niet doorgegaan, maar desondanks wel altijd in mijn hoofd blijven hangen.
Afgelopen november zijn we dan enigszins verlaat alsnog de plas overgestoken. Jammer genoeg had ik toen niet genoeg vrije dagen om beide steden te bezoeken en moest er een keuze gemaakt worden. De teerling was al snel geworpen en vier dagen in 'The Big Apple' lagen in het verschiet.
Eenmaal in New York moesten er vervolgens ook weer keuzes gemaakt worden. Wat willen we absoluut wél zien en doen en welke bezienswaardigheden hebben een minder hoge prioriteit? De eerste dag zijn we naar de zuidpunt van Manhattan gelopen om vanaf daar met de boot naar het vrijheidsbeeld en Ellis Island te gaan. Tussen 1892 en 1954 zijn er op dit eiland zo'n 12 miljoen immigranten aangekomen, die allemaal de hoop hadden om een nieuwe toekomst op te kunnen bouwen in de Verenigde Staten. Je krijgt een goede indruk van het hele toelatingsproces dat deze mensen moesten ondergaan, aangevuld met mooie persoonlijke verhalen en foto's uit die periode. Absoluut de moeite waard.
De tweede dag begon bij de Oculus. Dat is het in het oog springende metrostation naast de plek van de voormalige Twin Towers. Het is een ontwerp van Calatrava dat een opstijgende vogel moet verbeelden. Ik had hier eerder foto's van gemaakt, maar een dergelijk gebouw met zijn mooie lijnen biedt altijd weer nieuwe invalshoeken en details voor de geïnteresseerde fotograaf. Zeker als ook de zon nog schijnt.
Uiteraard kon daarna een bezoek aan het 9/11 Memorial & Museum niet ontbreken. We weten natuurlijk allemaal wat er die bewuste dag is gebeurd. Maar als je in het ondergrondse museum rondloopt en alles van die dag in chronologische volgorde voor je gepresenteerd ziet, is dat toch weer ontzettend confronterend en indrukwekkend. Maar ook het monument boven de grond, de twee waterbassins met op de rand daarvan de gegraveerde namen van alle slachtoffers zorgt er voor, dat je vanzelf stil wordt.
Die dag werd afgesloten op Broadway met een bezoek aan de musical The Lion King. Een klassieker onder de musicals natuurlijk. Nou ga ik gemiddeld een keer per tien jaar naar een musical, maar als het dan een keer gebeurt, heb ik ook echt een hele leuke avond. Zo ook deze keer.
De derde dag hebben we wederom veel gelopen en een wandeling over de iconische Brooklyn Bridge kon uiteraard niet ontbreken.
Daarna was Central Park aan de beurt. Midden in die metropool toch even ontsnappen aan die enorme drukte voelde als het vinden van een oase tijdens een tocht door de woestijn. Heerlijk...!
Het leek me een mooi plan om die middag de zonsondergang vanaf het Empire State Building te aanschouwen en ondanks dat het geen hele spectaculaire zonsondergang was, leverde het toch mooie momenten en herinneringen op.
De laatste dag zijn we eerst nog even een stuk over de High Line gelopen. Dat is een voormalige verhoogde treinrails, die tot 1980 gebruikt werd voor het vervoer van onder andere vlees en gevogelte en daarna omgebouwd is tot een soort park dat als een groen lint door het Meatpacking District loopt.
Als afsluiter van deze dagen brachten we nog een bezoek aan zowel het Museum of Natural History, dat echt te groot is voor een eenmalig bezoek, als ook het Guggenheim Museum. Nu zijn we allebei geen hele grote fan van moderne kunst, maar het gebouw zelf maakte gelukkig veel goed.
Al met al hebben we ons natuurlijk uitstekend vermaakt in deze stad die nooit slaapt. Maar de eerlijkheid gebiedt te zeggen, dat we na vier dagen ook blij waren om de enorme drukte, het lawaai en de vaak alom aanwezige geur van opgestoken joints vaarwel te kunnen zeggen.