Gedurende ruim twintig jaar ben ik met enige regelmaat over Groenland richting de westkust van de Verenigde Staten gevlogen. Al die jaren is mijn fascinatie voor dit grootste eiland van onze planeet er niet minder op geworden. Die eerste indrukken van onherbergzaamheid, kou en verlatenheid hebben na al die jaren niets aan kracht verloren. Wat moeten die eerste expeditiereizigers afgezien hebben.
Zo was daar Fridtjof Nansen, een Deense zoöloog die onderdeel uitmaakte van een gezelschap, dat in 1888 als eerste op langlauf-ski's Groenland doorkruiste. Veel wetenschappers geloofden tot dan toe dat het binnenland van Groenland ijsvrij en relatief herbergzaam was. Deze expeditie maakte aan die overtuiging in ieder geval een definitief einde.
Weet je trouwens waar Groenland zijn naam aan te danken heeft? Volgens de overlevering ging de Noor Erik de Rode op zoek naar een land ten westen van IJsland. Toen hij dit eenmaal gevonden had, noemde hij het Groenland in de hoop dat het kolonisten aan zou trekken als het land een positieve naam had. Tja, ik denk dat dat uiteindelijk ijdele hoop is gebleken.
Maar goed, ik dwaal enigszins af. Wat namelijk ook geweldig is als je (vooral in de wintermaanden) zo noordelijk vliegt, is dat de zon maar net boven de horizon staat. En zelfs even onder kan gaan om later weer op te komen als de koers van de vliegroute wat zuidelijker is geworden. En iedere fotograaf weet natuurlijk dat het licht in dergelijke omstandigheden het mooiste is, het zogenaamde 'Gouden Uur'.
Hieronder vijf foto's van Groenland waarin dit gouden licht mooi tot zijn recht komt. Momenteel smelt de ijskap die dit eiland voor 80% bedekt trouwens vijf keer sneller dan twintig jaar geleden. Laten we hopen dat er over 100 jaar überhaupt nog een ijskap op Groenland ligt.
