De keren dat ik in het verleden in Bishop ben geweest om te boulderen, heb ik nooit geteld, maar het zijn er talloze. Het voelde altijd als een mini-vakantie. Twee dagen rotsklimmen in Bishop in de baas zijn tijd, geweldig toch? En als ik dan op LAX voor de terminal in het zonnetje stond te wachten op de shuttlebus van Alamo om de huurauto op te halen, dan voelde ik me de koning te rijk.
Maar ja, acht jaren zonder klimmen hadden er dus ook voor gezorgd, dat ik al die tijd niet meer aan 'The Eastside' (van de Sierra Nevada) was geweest. Tijd voor een voorlopig laatste keer om herinneringen op te halen en de cirkel als het ware rond te maken. Deze keer niet om te klimmen, maar om foto's te maken. Van eerdere trips wist ik dat de espenbomen in het najaar geweldig mooi geel kleuren. Ik hoopte dan ook dat mijn timing in de derde week van oktober goed zou uitpakken.
De autorit van Los Angeles naar Bishop was een behoorlijk zware bevalling. De beruchte '405' was druk, heel druk en het schoot dan ook absoluut niet op om überhaupt de stad uit te komen. Maar eenmaal buiten de stad reed het gelukkig wel goed door. In Mojave zag ik op de graveyard nog een paar bekende blauwe vliegtuigen staan en daarna in een ruk en op het tandvlees door naar Bishop. Onderweg passeerde ik nog enkele vervallen gebouwen aan een drooggevallen meer waar vroeger zout werd gewonnen. Het mooie licht van het blauwe uur smeekte om toch even de auto aan de kant te zetten en enkele foto's te maken.
Het tijdverschil van negen uur zorgde voor een iets te korte nacht, maar hierdoor was ik de volgende ochtend in ieder geval wel weer op tijd op pad. Highway 168 loopt vanuit Bishop naar het zuidwesten richting de Sierra Nevada. Maar waar ik voorheen steevast halverwege rechts afsloeg richting The Buttermilks, reed ik nu rechtdoor op weg naar Lake Sabrina. Toen ik daar aankwam, was het nog steeds donker, dus zat er niets anders op dan nog even in de auto te wachten.
Na een klein halfuur werd het enigszins licht en dus was het tijd om de koude ochtend in te stappen. Initieel was mijn plan om de trail aan de oostkant van het meer op te gaan, maar vanaf de kleine stuwdam lukte het me maar niet om het begin van het pad te vinden. Omdat het ondertussen steeds lichter werd en ik bang was om de beste omstandigheden te missen, besloot ik om dan maar het pad aan de westkant van het meer op te lopen.
Toen de zon dermate hoog stond dat hij de bergtoppen aan de overkant van het meer bescheen, haalde ik mijn camera en statief tevoorschijn. Het zag er geweldig uit, maar al snel kwam ik erachter, dat de omstandigheden alleen maar beter werden naarmate de zon verder rees en daardoor een steeds groter deel van de overkant van het meer onthulde. Wauw....wat een kleuren! Het zag er naar uit, dat mijn timing inderdaad niet verkeerd was.
Niet alleen was een statief in dit vroege ochtendlicht absoluut noodzakelijk. Maar bovendien was het verschil in lichtsterkte tussen de zonbeschenen overkant en de in de schaduw gelegen kant waar ik stond zo groot, dat ik er ook niet aan ontkwam om foto's met een zogenaamde 'exposure bracket' te maken. Als je niet precies weet wat dat is, of als je er meer over wil weten, dan vindt je hier een perfectie uitleg.
Hieronder enkele foto's die ik aan de rand van Sabrina Lake heb gemaakt en waarbij ik deze techniek heb toegepast.
Het was fantastisch. Niemand te horen of te zien en een overweldigende natuur aan alle kanten. Ik was initieel dan ook van plan om nog een flink stuk verder te lopen, maar toen ik op een gegeven moment wat uitwerpselen van een dier midden op het pad zag liggen, besloot ik om toch maar om te keren. Ik had geen zin om in het ergste geval een mountain lion of zwarte beer tegen het lijf te lopen.
Mijn trip naar Bishop was nu al geslaagd, maar er zat nog meer in het vat. De weg houdt op bij het meer, maar daarvoor zijn er twee zijweggetjes die ik nu nog wilde verkennen. En ook daar was er geen ontkomen aan een absolute kleurenpracht. Het felle geel temidden van de grijsbruine heuvels deed surrealistisch aan.
Na een enorme hoeveelheid foto's gemaakt te hebben, was het tijd om terug te gaan naar Bishop. Daar moest ik volgens 'traditie' natuurlijk nog even een bezoekje brengen aan Eastside Sports en niet te vergeten Schat's bakkerÿ. Een mooie afsluiting van een geweldige trip down memory lane...!